Załęczański Park Krajobrazowy

Został utworzony 5 stycznia 1978 roku, jako jeden z pierwszych parków krajobrazowych w Polsce. Jego powierzchnia wynosi 14750 ha, a strefy ochronnej, tzw. otuliny – 12010 ha. Park został utworzony w celu ochrony jurajskiego krajobrazu Wyżyny Wieluńskiej jak i również po to, by chronić przepływający przez niego tzw. Wielki Łuk Warty.

Na terenie parku występuje 39  roślin naczyniowych podlegających ochronie, w tym 25 objętych jest ścisłą ochroną. Zasiedla go również liczna fauna, w tym 16 gatunków chronionych bezkręgowców oraz ryb litofilnych ginących w innych rejonach. Co roku na terenie parku odnotowuje się około 2000 nietoperzy, dla których jaskinie są dobrymi warunkami do hibernacji.

Młyn na Kępowiźnie

Obiekt ten znajduje się w centralnej części wsi, na zachodnim brzegu rzeki Warty. Jest doskonale widoczny z głównej drogi przechodzącej przez wieś. Młyn wodny według tradycji lokalnej istniał w tym miejscu od dawna. Ten, który możemy ujrzeć dziś, został zbudowany  w 1914 roku przez Tomasza Wcisłę. Podczas II wojny światowej na rozkaz Niemców produkcja została wstrzymana, a  znajdujący się obok drugi młyn został rozebrany. W 1950 roku został upaństwowiony, lecz po kilku latach przekazano go prywatnym właścicielom. W 1965 roku pierwotny napęd wodny został zastąpiony elektrycznym. Obecnie młyn jest nieczynny i widoczny dla zwiedzających jedynie z zza ogrodzenia.

Kościół Świętej Trójcy W Grębieniu.

Późnogotycki Kościół Świętej Trójcy z przełomu XV i XVI wieku jest jednym z najcenniejszych i najstarszych zabytków sakralnych w województwie łódzkim. Wybudowany z drzewa modrzewiowego Kościół w Grębieniu jest przedstawicielem tzw. stylu wieluńskiego. Największą ozdobą kościoła jest zachowana we wnętrzu kościoła, w nawie i prezbiterium unikalna późnogotycka polichromia ścian z czasów budowy (przedstawia w dwóch pasach sceny Męki Pańskiej) i gotycko-renesansowa polichromia stropów ufundowana przez prymasa Jana Łaskiego, datowana na lata 1520–1531. Malowidła w Grębieniu uważane są za jedne z najbardziej reprezentatywnych przykładów sztuki polskiej z tego okresu.

Fot. Z.Chojeta

Bitwa pod Kluskami

Miała miejsce 22 kwietnia 1863 roku w czasie powstania styczniowego. Oddziały polskie dowodzone przez Franciszka Parczewskiego po kilkudniowej ucieczce przyjęły atak wroga. W ponad godzinnym starciu żadna ze stron nie mogła przechylić na swoją korzyść szali zwycięstwa. Sytuacja zmieniła się dopiero wówczas, gdy z pomocą walczącym Rosjanom przybyły dodatkowe oddziały. Powstańcy byli stopniowo wypierani z zajmowanych stanowisk, a nieprzyjaciel powoli ich okrążał.

W czasie tej bitwy poległo 30 powstańcu m.in. ksiądz. Stanisław Klemczyński, ofc. Teodor Suchorski, Erazm Barski, Piotr Chlebowski, Józef Fornalczyk oraz 25 nieznanego nazwiska.

Cmentarz ewangelicki w Józefowie

Data założenia cmentarza ewangelickiego w Józefowie nie jest dokładnie znana. Możliwe że powstał jeszcze w okresie rządów pruskich. Cmentarz zlokalizowany jest na południe od centrum wsi, w przysiółku Pastwy. Na terenie cmentarza widoczne są zarysy grobów ziemnych. Do dziś zachowało się 7 nagrobków murowanych.

Dwór arcybiskupów w Kamionce

Obiekt ten to ruiny murowanego dworu kapituły gnieźnieńskiej z I połowy XVI wieku. Jest to renesansowy dwór murowany, trzykondygnacyjny, zbudowany na planie prostokąta,  praktycznie pozbawiony dekoracji. Znajduje się on w zachodnim końcu wsi, na terenie przysiółka Kamionka Parcela. Zbudowano go prawdopodobnie na polecenie Mikołaja Dzierzkowskiego arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski. Dwór w Kamionce był siedzibą zarządców okolicznych dóbr kościelnych. Nie miał funkcji typowo obronnej. Budynek stał w parku, z czasem obok postawiono drewniany dwór i budynki gospodarcze: dom podstarościego, piekarnię, mlecznik, kurnik, dom czeladny, stajnię i dwie wozownie. Mniej więcej na przełomie XVIII i XIX wieku Kamionka stała się własnością rządową. Niedługo potem w 1831 roku folwark został wydzierżawiony w drodze licytacji. Na początku lat 30-tych XX wieku w majątku mieścił się Dom Opieki dla Starców i Kalek, a niedługo potem dwór stał się siedzibą Szkoły Rzemiosła Braci Albertynów.

„Granatowe źródła”

Jest to pomnik przyrody nieożywionej, chroniący unikalne na Jurze Polskiej, pulsujące terasowe źródła krasowe. Znajduje się on nad Wartą, na północ od drogi Stara Wieś – Troniny. Nazwa pochodzi od koloru krystalicznie czystej wody.

Kościół w Pątnowie

Parafia św. Jana Apostoła w Pątnowie – dokumenty historyczne potwierdzają istnienie parafii już w 1495 roku. Od 1908 roku kościół ten stał się samodzielną parafią. Po I wojnie światowej, w wyniku zniszczeń został on rozebrany, a jego odbudowa nastąpiła w latach 1917-1927 za sprawą księdza Leopolda Berneta. Podczas II wojny światowej kościół został zamknięty i obrabowany z przedmiotów liturgicznych. Po wojnie został wyposażony na nowo dzięki zaangażowaniu księdza Bogusława Burgiela.

Kościół Wszystkich Świętych w Popowicach

Drewniany kościół Wszystkich Świętych w Popowicach wzniesiono w początkach XVI wieku, przypuszczalnie ok. 1520 r. Kościół w Popowicach to typowy przykład tzw. stylu wieluńskiego, wybudowany został bez użycia gwoździ, w konstrukcji zrębowej i z wieżą słupową, dobudowaną na przełomie XVII i XVIII wieku. We wnętrzu zachował się renesansowy ołtarz główny z XVI wieku, z posągami świętych i wizerunkiem Matki Bożej Bolesnej.

Parafia Rzymskokatolicka pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dzietrznikach

Data powstania kościoła nie jest dokładnie znana. Źródła wskazują na wiek XIV lub XV, kiedy to Paulini wznieśli w Dzietrznikach modrzewiowy kościół.

W 1900 roku ksiądz Wacław Kokowski, pełniący w tamtym okresie funkcję proboszcza, zapoczątkował budowę nowego, większego kościoła pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Uroczysta konsekracja odbyła się 19 września 1909 roku i przeprowadził ją biskup kujawsko – kaliski Stanisław Kazimierz Zdzitowiecki. Od 1925 roku parafia zaczęła należeć do powstałej w tamtym czasie diecezji częstochowskiej, lecz trakcie II wojny światowej została ona bez kapłana. Z kościoła zostało wyniesione wszystko, co służyło kultowi bożemu, a w zamian zrobiono tam magazyn zboża i skład amunicji. Plebania została zajęta przez niemiecką żandarmerię wojskową, a w jej piwnicach przetrzymywano i torturowano więźniów. Do dziś na ścianach piwnicy możemy odnaleźć napisy osób,  które były tam przetrzymywane.
14 lutego 1945 roku do parafii przybył ksiądz Stanisław Grunwald. Dzięki niemu i ofiarności parafian kościół został odnowiony, a życie parafialne zaczęło wracać do normy.

Wąwóz Królowej Bony w Bieńcu

Wąwóz Królowej Bony znajduje się w okolicach Bieńca tuż nad rzeką Wartą. Można tu znaleźć źródło, sezonowy potok oraz rzadko spotykany w okolicy bluszcz, który według legendy wysypał się królowej z rozbitej skrzyneczki podczas upadku z karety. Dziś dostęp do tego Wąwozu jest mocno utrudniony przez bujną zieleń a tajemnicy legendy pilnuje wyrzeźbiony przez lokalnego artystę strażnik.

Załęczański Łuk Rzeki Warty

W skład Załęczańskiego Łuku Warty wchodzą: Przełom Działoszyński, Przełom Krzeczowski oraz Wieluński Przełom Warty. Ten urokliwy odcinek rzeki Warty, określany jest jako najpiękniejszy i najbardziej zróżnicowany przyrodniczo w stosunku do całego jej biegu. Warta, przepływając dzikim, naturalnym korytem, zatacza tzw. Wielki Łuk Warty, w którym rzeka płynie w głęboko wciętej (30–60 m) dolinie i tworzy przełomy. Warta wcina się w tym obszarze w iły powstałe w środkowej Jurze, by na kolejnym odcinku (od Ogrobla do Kochlewa) wrócić do starego, przedlodowcowego odcinka koryta. Szerokość doliny Warty, położonej na wysokości około 170 m n.p.m. wynosi tu od 0,5 km do około 1,5 km. Wewnętrzna część Łuku jest sucha i piaszczysta, porośnięta lasem sosnowym. W bezpośrednim sąsiedztwie z rzeką znajdują się liczne atrakcje przyrodnicze i antropogeniczne, jak np.: ostańce wapienne (Góra Świętej Genowefy i Góra Zelce), kurhany książęce w Przywozie, pozostałości po dawnych siedliskach młyńskich (Załęcze Wielkie, Kochlew).

Źródełko Objawienia w Kałużach

Znajdujące się w Kałużach Źródełko Objawienia posiada podobno niezwykłą moc uzdrawiania ludzi, którzy napiją się jego wody. Historia Źródełka Objawień ma początek w 1856 r., kiedy to Franciszce Pęcherz, mieszkance Dzietrznik, w konarach sosny ukazała się Matka Boska. Również inni mieszkańcy Dzietrznik dostrzegali cudowny wizerunek i modlili się do niego. Wbrew woli władz państwowych i kościelnych miejsce stało się przedmiotem kultu, w które pielgrzymują wierni w nadziei na uzdrowienie, przede wszystkim w Wielki Piątek. Do dzisiaj jednak władze kościelne oficjalnie nie uznały tego miejsca kultu. Przy źródle stoi kapliczka Matki Boskiej, znaleźć można tam także kamień pamiątkowy z wyrytą inskrypcją z cytatem z pism Jana Pawła II, a także ołtarz polowy, wokół którego co roku 3 maja i 15 sierpnia celebrowane są tutaj msze święte, które gromadzą tysiące wiernych.



Włącz powiadomienia OK Nie, dziękuję